ငါနာမယ်နော်

အောင်သိန်းဝင်း(ပွင့်ဖြူ)

        သစ်တဗွေရွာသား ဖိုးပျော့သည် သဘောမနောကောင်းသည်။ သို့သော် အရက်မူးလျှင်တော့ ရစ်တတ်သည်။ တစ်နေ့ ဖိုးပျော့ဇနီး မအေးလှက ဒေါပွပြီး အိမ်ကပန်းကန်များဖြင့် ထရံကို ပစ်ပေါက်၍ ဒေါသူပုန်ထနေ၏။။ ထိုအခါ အိမ်နီးချင်းတစ်ဦးက -

        ‘‘ကိုဖိုးပျော့ပြန်တော့။ အိမ်က တော့်မိန်းမအေးလှ ဒေါပွနေပြီ’’

        ‘‘အိမ်ရောက်တော့မှ ဒီကောင်မ ငါ့အကြောင်းပြရသေးတာပေါ့’’ဟုပြောပြီး အိမ်ကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနှင့် ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်သွား၏။ မကြာမီ အိမ်ပေါ်က ‘တအုန်းအုန်း’နှင့် ထုနှက်သံကြား၍ အိမ်နီးချင်းများ ပြေးလာကြပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ ပြေးတက်ကြည့်ရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ အရက်မူးလွန်နေသော ကိုဖိုးပျော့ကို သူ့မိန်းမ မအေးလှက ထုနေသည်ကို တွေ့ကြရသည်။ ကိုဖိုးပျော့က အောက်မှနေ၍ -

        ‘‘မှတ်ထား အဲဒါ ငါကွ၊ ငါနာမယ်နော်’‘ ဟူသတည်း။ 

ဒို့ကျေးရွာဂျာနယ် အတွဲ (၁၆) အမှတ် (၆)