ေဆးဖက္၀င္ဆီးျဖဴပင္စုိက္ပ်ိဳးျခင္း

  ဆီးျဖဴသီးပင္သည္ သဲေျမမွအပ ေျမ အမ်ိဳးအစားအားလုံးနီးပါးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ ထြန္းႏိုင္ပါသည္။ ေျခာက္ေသြ႕ေသာေဒသ မ်ားမွာပင္ ရွင္သန္ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ၿပီး ေျမခ်ဥ္ငံ ဓာတ္(စံ) ၉ ဒသမ ၅ ရွိသည့္ေျမငံမ်ား မွာပင္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါသည္။ ပန္းပြင့္ခ်ိန္တြင္ ပူေႏြးေျခာက္ေသြ႕သည့္ရာသီဥတုကို ႀကိဳက္ ႏွစ္သက္၍ ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီမွာ သီးကင္း ဝင္ၿပီးစ အသီးမ်ားသည္ ရက္ ၁၀၀ ခန္႔ ႀကီးထြားမႈမရွိဘဲ ၿငိမ္သက္ေနတတ္ပါသည္။ (အသီးႀကီးထြားမႈ ရပ္တန္႔ေနတတ္ပါ သည္)။ အသီးမ်ားသည္ အပူခ်ိန္ ၂၅ မွ ၃၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ အတြင္းမွာ ေကာင္း စြာ  ႀကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳးၾကပါသည္။ ဇန္နဝါရီနဲ႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလမ်ားမွာ မိုး႐ြာပါက အၫြန္႔ သစ္မ်ားထြက္ေစႏိုင္ၿပီး ဇြန္လတြင္ ႐ြာေသာမိုးသည္ အေစ့အိမ္ႀကီးထြားမႈကို အားေပးပါသည္။

     ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆီးျဖဴသီးပင္ကို အေစ့မွသာ မ်ိဳးပြားစိုက္ပ်ိဳးေနၾကပါသည္။ ဆီးျဖဴသီးမ်ိဳးေစ့သည္ ငုပ္ခ်ိန္(နားခ်ိန္) ရွိ ပါသည္။ အသီးမွထုတ္ယူၿပီး ခ်က္ခ်င္း အပင္မေပါက္ပါ။ မ်ိဳးေစ့မ်ားကို အခ်ိန္ ၾကာၾကာ သိမ္းထား၍ရသည္။  မ်ိဳးပြားရန္ အခ်ိန္အျဖစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္တစ္ႀကိမ္နဲ႔ ဇြန္မွဩဂုတ္လအတြင္း တစ္ႀကိမ္ စိုက္ပ်ိဳး ရန္ သင့္ေတာ္ပါသည္။

          ပ်ိဳးပင္မ်ားကို အတန္းၾကား၊ အပင္ ျခား ၂၀ မွ ၂၅ ေပ ထားစိုက္ေလ့ရွိပါ သည္။ အပင္ငယ္စဥ္ ေရသြင္း၊ ေရေလာင္း ေပးသင့္ၿပီး သဘာ၀နဲ႔ ဓာတ္ေျမဩဇာမ်ား ကိုလည္းေကၽြးေပးရမည္။ အပင္သက္ ေျခာက္ႏွစ္သားေရာက္ေသာ္ အသီး စတင္ သီးႏိုင္သည္။ အဖူးျမႇဳပ္မ်ိဳးပြားထားေသာ  အပင္မ်ားမွာ အေစ့စိုက္အပင္မ်ားထက္ ေစာပြင့္သီးႏိုင္သည္။ အပင္သက္ ၁၀ ႏွစ္မွ ၁၂ ႏွစ္သားအ႐ြယ္ေရာက္ေသာ္ သီးအား ေကာင္း၍အထြက္ေကာင္းလာမည္။ အသီး မ်ားရင့္မွည့္မႈကို အသီးအေရာင္ၾကည့္၍ ျဖစ္ေစ၊ အေစ့အေရာင္အျဖဴမွ အနက္ ေရာင္သို႔ ေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ သိရွိႏိုင္သည္။

     ႏိုဝင္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာလမ်ားတြင္ မွာ အသီးမ်ာ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္မွည့္ေလ့ရွိသည္။ အပင္ ႀကီးတစ္ပင္မွ အသီးအေလးခ်ိန္ ၁၀၀ ကီလိုဂရမ္မွ ၃၀၀ကီလိုဂရမ္ထိ သီးထြက္ ရရွိႏိုင္သည္။ ေကာင္းစြာျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးပါက အပင္သက္တမ္း ၆၀ မွ ၇၅ ႏွစ္ထိရွည္စြာ ပြင့္သီးႏိုင္ေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အသီး ရင့္မ်ားကို အပူခ်ိန္ ၅ဒီဂရီစင္တီ ဂရိတ္မွ ၇ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္မွာ ႏွစ္လထိ ေကာင္း စြာသိုေလွာင္ထားႏိုင္သည္။ မ်ိဳးေပၚမူတည္၍ ရင့္မွည့္ေနေသာ ဆီးျဖဴသီးမ်ားကို သာမန္ အခန္းအပူခ်ိန္မွာ ၇ ရက္မွ ၁၀ ရက္ထိ သာ အထားခံသည္။ ဆီးျဖဴပင္စိုက္တန္း မ်ားၾကားမွာ နႏြင္း၊ ဂ်င္း၊ ပဲတီစိမ္း၊ ပဲလြန္းစေသာ အပင္မ်ားကို ၾကားသီးႏွံ အျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ပါသည္။

          ဆီးျဖဴသီးမွာ ဗီတာမင္စီဓာတ္၊ သံ ဓာတ္၊ ထုံးဓာတ္၊ ေဖာ့စပါးရပ္ဓာတ္ႏွင့္ ပက္တင္ဓာတ္မ်ား ႂကြယ္၀စြာ ပါဝင္ကာ ပန္းသီးထက္ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ပါဝင္မႈ သုံးဆ ႏွင့္ အက္စ္ေကာဘစ္အက္ဆစ္(ဗီတာမင္စီ ဓာတ္) ပါဝင္မႈတြင္ ပန္းသီးထက္အဆ ၁၆၀ ပါဝင္သည္ဟု ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ တျခားသတၳဳဓာတ္မ်ားႏွင့္ အမိုင္ႏိုအက္ ဆစ္ဓာတ္မ်ား ပါဝင္မႈမွာလည္း ပန္းသီး ထက္မ်ားသည္ဟု ဆိုၾကပါတယ္။ အသီး အေလးခ်ိန္ ၁၀၀ ဂရမ္တြင္ ပါဝင္သည့္ အာဟာရဓာတ္မ်ားမွာ ေရ ၈၁ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ သုညဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အဆီ သုည ဒသမ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ ၁၄ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ ထုံးဓာတ္ သုည ဒသမ ၀၅ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ ေဖာ့စပါးရပ္ဓာတ္ သုည ဒသမ ၀၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သံဓာတ္ ၁ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊ ဗီတာမင္ဘီ ၁၃၀ မီလီဂရမ္၊ ဗီတာမင္ စီ ၆၀၀မွ၈၀၀ မီလီဂရမ္၊ နီကိုတင္းနစ္ အက္ဆစ္ သုညဒသမ ၃ မီလီဂရမ္၊ ကယ္လိုရီ ၅၉ တို႔ပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ဆီးျဖဴသီး၏ အသီး၊ အေစ့၊ အေခါက္၊ အပြင့္ႏွင့္ အျမစ္အားလုံးကို တိုင္းရင္း ေဆးဝါးမ်ားတြင္ အသုံးျပဳႏိုင္ၾကသည္။အသီးမွာ ခ်ဥ္၊ ဖန္ဓာတ္ရွိၿပီး ဆီး႐ႊင္ေဆး၊ ဝမ္းႏႈတ္ေဆးအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကသကဲ့သို႔ ေသြးသန္႔ေဆးအျဖစ္လည္း သုံးၾကပါ သည္။ အသည္းႀကီးေရာဂါ၊ အသည္းႏွင့္ ဆိုင္သည့္ေရာဂါမ်ားကို ကုသရာတြင္ အသုံးဝင္သကဲ့သို႔ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါႏွင့္ ဝမ္းခ်ဳပ္ေရာဂါမ်ားကိုလည္း ကုသႏိုင္ ပါသည္။ ဆီးျဖဴသီးစားသုံးေပးျခင္းျဖင့္ အေမာခံႏိုင္ၿပီး အသားအေရကိုလည္း ၾကည္လင္ေစပါသည္။ ဆီးျဖဴသီးသည္  ဆံပင္ေကာင္းေစကာ ဦးေရကိုေအးျမေစၿပီး ဆံပင္ပါးျခင္း၊ ကၽြတ္ျခင္းကို ကာကြယ္ ေပးႏိုင္သကဲ့သို႔ သန္းႏွင့္ ေဘာက္မ်ားကို လည္း ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အသီးကိုေခါင္းေလၽွာ္ရည္၊ ေခါင္းလိမ္းဆီ မ်ားေဖာ္စပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳၾကသည္။

          ဆံပင္ပါးျခင္း၊  ကၽြတ္ျခင္း၊ ျဖဴျခင္း တို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ဒါ့အျပင္ ဆီးျဖဴ႐ြက္ကို႐ႉပါက ေခါင္းမူးသက္သာ ေစႏိုင္သကဲ့သို႔ အေခါက္သည္ေသြးအား ေကာင္းေစႏိုင္ပါသည္။ဆီးခ်ိဳေရာဂါ အတြက္ေကာင္းၿပီး မ်ိဳးေအာင္ရန္အတြက္ လည္း အေထာက္အကူျပဳပါသည္။ ဓာတ္ တိုးဆန္႔က်င္သတၱိရွိေသာေၾကာင့္ အသည္း ေရာဂါမ်ား ကာကြယ္ကုသရာတြင္လည္း အသုံးျပဳႏိုင္ေၾကာင္းသိရပါသည္။ ႀတိ ဖလေခၚေသာ ဆီးျဖဴသီး၊ ဖန္ခါးသီးနဲ႔ ၾကစုသီးသုံးမ်ိဳးကို ေရာေဖာ္ထားေသာ ျမန္မာတိုင္းရင္းေဆးမွာလည္း နာမည္ ႀကီးေဆးျဖစ္ပါသည္။

          အ႐ြယ္ကို ႏုပ်ိဳေစႏိုင္၍ အူေရာင္မႈ၊ ဝမ္းသြားမႈ၊ ဝမ္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကို ကာကြယ္ ႏိုင္ပါသည္။ အသီးကို အေစ့ထုတ္ကာ အေျခာက္လွမ္း၍ ေဈးကြက္သို႔တင္ပို႔ ေရာင္း ခ်ၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အျမစ္ႏွင့္ အ႐ြက္ကို သြားကိုက္ေပ်ာက္ေဆးအျဖစ္ သုံးႏိုင္ပါသည္။ အေခါက္ကိုဆိုးေဆး အျဖစ္လည္း သုံးႏိုင္ပါေၾကာင္းေတြ႕ရပါ သည္။

ေဆာင္းႏွင္းျဖဴ
အတြဲ(၁၃)၊ အမွတ္(၁၈)