သူ့အမြင် ကိုယ့်အမြင်

အောင်သိန်းဝင်း (ပွင့်ဖြူ)

        ပွင့်ဖြူမြို့နယ်တွင် ထင်းအငှားလိုက်ပေါက်စားသူ‘ဦးတင်’ဆိုသည့် လူတစ်ယောက်ရှိသည်။ တစ်နေ့ မြို့မစျေးတောင်ဘက်ရှိ ‘မိတ်ဆွေ’လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် ထင်းပေါက်နေခိုက်ဖြစ်သည်။

        ဆိုင်ထဲ စားပွဲလွတ်တစ်လုံးတွင် ရှေ့နေ၊ ဆရာဝန်၊ ကျောင်းဆရာ သုံးဦးသားထိုင်၍ လက်ဖက်ရည်မှာသောက် စကားလက်ဆုံကျနေသည်။ ထိုဝိုင်းတွင် ရှေ့နေကစ၍ -

        ရှေ့နေ - ‘‘ကျုပ်က ကျုပ်မြင်သမျှလူကို ကျုပ်အမှုသည်ချည်းမှတ်နေတာဗျ’’

        ဆရာဝန် - ‘‘ဟုတ်မယ် ဟုတ်မယ်၊ ကျုပ်လည်း မြင်မြင်သမျှလူကို ကျုပ်လူနာချည်း ထင်နေတာ’’

        ကျောင်းဆရာ - ‘‘ဟုတ်ပဗျာ၊ ကျုပ်ကတော့ တွေ့ရာလူကို ကျုပ်တပည့်ချည်း ထင်နေတာပဲဗျို့’’

        ထိုသို့ ပြောနေခိုက် သူတို့စကားဝိုင်းအနီးသို့ ဦးတင်က ပုဆိန်ကြီးကိုင် ရောက်လာပြီး -

        ဦးတင် - ‘‘ကျုပ်ကလည်း မြင်သမျှလူကို ထင်းလို့ပဲ မြင်တယ်။ တစ်ခါတည်း ပေါက်ခွဲပြီး မီးဆိုက်ဖို့ပဲ သိတယ်’’

        ထိုအပြောကြောင့် ရှေ့နေ၊ ဆရာဝန်၊ ကျောင်းဆရာ သုံးဦးတို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက ခပ်သုတ်သုတ် 

ထွက်သွားပုံကြည့်ပြီး ဘေးစားပွဲကလူများ ပြုံးစိစိနှင့် ကျန်ခဲ့သတည်း။ 

ဒို့ကျေးရွာဂျာနယ် အတွဲ (၁၅) အမှတ် (၇)